زیست‌شناسی: خلاصه‌برداری یا نکته گذاری؟

خلاصه‌برداری یکی از رایج‌ترین روش‌های مطالعه برای تثبیت و جا نینداختن مطالب دروس مختلف است؛ اما این روش چقدر در مورد درس زیست و بخصوص در دوره‌ی کنکور کاربردی است و توصیه چیست؟

خلاصه‌نویسی یا خلاصه‌برداری با وجود همه‌ی مزایایی که دارند، چقدر از زمان ما را به خود اختصاص می‌دهد؟ اگر تابه‌حال برای درسی خلاصه‌برداری کرده باشیم به این مطلب واقفیم که به زمان و انرژی زیادی احتیاج دارد. از نظر عقلانی نباید این یک روش مناسب در دوره‌ی کنکور باشد، چراکه در این دوره به دنبال روش‌هایی با زمان کم و بازده بالا هستیم.

از طرفی، همان‌گونه که می‌دانیم سؤالات مطرح شده در کنکور به‌صورت مستقیم از کتاب درسی برداشت شده‌اند. جمله بالا به این معناست که هر کلمه، قید یا حتی پاورقی هم مورد توجه طراح سؤال قرار می‌گیرد. درنتیجه باید به خط به خط کتاب درسی مسلط باشیم و این محقق نمی‌شود مگر با مطالعه‌ی چندباره و دقیق کتاب درسی.

حال فرض کنید اگر بخواهیم از یک صفحه کتاب درسی زیست خلاصه‌برداری کنیم، باید تمام مطالب با نقاط و ویرگول عیناً کپی کنیم و البته این امر ممکن نیست.

با کنار گذاشتن خلاصه‌برداری چه انتخاب‌های دیگری داریم؟

با توجه به اهمیت حرف‌به‌حرف کتاب درسی و الزام مطالعه‌ی چندباره‌ی آن (۲۱-۲۶ بار) و کاربردی نبودن خلاصه‌برداری بهتر است از روش نکته گذاری استفاده کنیم؛ یعنی هر بار با زدن یک مجموعه تست و برداشت نکات آن و سپس یادداشت آن‌ها در کتاب خودآموزی می‌توانیم نکات بسیار مهم و فرار را گلچین و در مبحث و صفحه مربوطه در کتاب درسی یادداشت کنیم.

این‌گونه می‌توانیم با هر بار مطالعه‌ی کتاب، نکات اضافه‌شده را نیز مطالعه کنیم. توصیه می‌شود نکات با رنگ‌های مختلف یادداشت شوند تا از خستگی چشم و کسلی جلوگیری شود. همچنین درصورتی‌که فضای کمی برای اضافه کردن نکته وجود داشته باشد می‌توان با اضافه کردن ورق خالی یا چسباندن استیکر آن را جبران کرد و نهایت استفاده را از روش نکته گذاری برد.