بنزین تلویزیون در آتش کنکوریها
یک روانپزشک معتقد است تلویزیون با آنتن دادن به برنامههای کنکوری بنزین در آتش تند جامعه برای گرایش به کنکور میریزد
بنزین تلویزیون در آتش کنکوریها
یک روانپزشک معتقد است تلویزیون با آنتن دادن به برنامههای کنکوری بنزین در آتش تند جامعه برای گرایش به کنکور میریزد.
امیرحسین جلالی روانپزشک با اشاره به پرداخت بیش از حد برنامههای سیما به کنکور علیرغم دستور معاون سیما مبنیبر نصف شدن این برنامهها گفت: امروزه اجماعی وجود دارد که کنکور را به یک روز سرنوشتساز برای بچهها تبدیل کردهاست و آنها از مقاطع تحصیلی پایینتر و حتی پیش دبستانی برای این روز آماده میشوند.
وی ادامه داد: مسلما چنین نگاهی به کنکور که هر کودکی در افق نگاه خود منتظر است تا در این روز سرنوشت ساز شرکت کند تا به آمال خود برسد پیامدها و عواقب زیانباری داشته و دارد.
جلالی تصریح کرد: این نگاه که اکنون در جامعه حاکم شده است مختصات و ابعاد گوناگونی دارد که در اینجا نمیگنجد اما مساله این است که در چنین فضایی، رسانهای فراگیر مثل تلویزیون میآید و به آن دامن میزند که باید به این امر تاسف خورد.
این روانپزشک با اشاره به افراط در حجم برنامههای کنکوری اظهار کرد: این تحلیل که تلویزیون در دامن زدن به این جو تاثیر دارد، پنهان نیست و آمار و مشاهدات میدانی هم آن را نشان میدهد.
دانشگاه را «بخت» جوانان نشان میدهند
وی اضافه کرد: این فرهنگ تشویق به کنکور که دانشگاه را «بخت» جوانان نشان دهد و برنامهها را در این راستا زیاد کنند فقط نفت و بنزینی است که به این آتش ریخته میشود. یکی از بزرگان روانشناسی چندی پیش به فعالیتهای تجاری و نه آموزشی یکی از همین موسسات اشاره میکرد که اتفاقا در تلویزیون نیز با یک برنامه به ظاهر علمی به کنکور میپردازد.
وی در واکنش به اینکه این موسسات به عنوان اسپانسر، بودجههای کلان در اختیار تلویزیون قرار میدهند، اظهار کرد: رسانهای که بودجه ندارد چرا اینقدر شبکههای گسترده دارد؟ چرا اینقدر شبکههای مختلفی ایجاد میکند که مجبور باشد آنتن آنها را پر کند. ما میتوانیم شبکههای کمتری داشته باشیم اما خوراک بهتری به مردم بدهیم و تلویزیون باید بداند که هنوز مهمترین و تاثیرگذارترین نقش را در جامعه دارد.
ترویج بازار کاذب موسسات کنکوری
جلالی با اشاره به تاثیر این برنامههای کنکوری در رشد و آموزش مخاطب عنوان کرد: آنچه که در قالب این برنامهها به مخاطب عرضه میشود درس و آموزش نیست بلکه فرهنگی است که به ترویج بازار کاذب موسسات و کتابهای کنکوری منجر میشود. این فرهنگ به تباهی نسل جوانی میانجامد که میتواند تکثیر شود و ما جای خالی خلاقیتپروری و تربیت نسل کاوشگر را در نتیجه این فرهنگ میبینم.
وی در پایان با اشاره به کمبود برنامههای تربیتی در تلویزیون در رشد افراطگونه برنامههای کنکوری بیان کرد: ما به این ترتیب نسلی از آدمهای مصرفکننده، تستی و بیخلاقیت را تربیت میکنیم که برای موفقیت در زندگی تنها راه خود را ورود به کنکور میدانند.