حرکت از نو !

حدود ده روز از برگزاري آزمون سراسري سال 1396 مي‌گذرد و حتماً خيلي از شما داوطلبان عزيز هم تا الان، کليد سؤالات را گرفته و تا حدودي مي‌دانيد که کنکور را چگونه برگزار کرده و مطميناً بعد از آزمون متوجه شده‌ايد که کنکور نيز، يک آزمون مانند همه آزمون‌هايي است که تاکنون در آن شرکت کرده بوديد و ترس و اضطراب شما هم موردي نداشت.

ممکن است بعضي از شما که از آزمون خود چندان راضي نيستند، بگويند: «من که نتوانستم خوب امتحان بدهم!» يا بعضي بگويند: «با اينکه خيلي تلاش کردم، نمي‌دانم چرا نتوانستم آن طور که خوانده بودم به سؤالات جواب بدهم!» حتماً در اين ميان، گروه پر شماري هم هستند که بعد از پايان آزمون تا الان با اين استرس و اضطراب به سر مي‌برند که اصلاً قبول مي‌شوند يا نه، و هر روز به مرور درصدها و جمع و تفريق جواب‌هاي غلط و درست خود مشغولند. با اينکه اين گروه از داوطلبان، تعداد زيادي هستند و حتي مي‌توان گفت که اين موضوع تا حدودي در ميان شرکت کنندگان طبيعي است، اما توصيه مي‌کنيم که همه شما کنکور را از ذهن خود خارج کرده و زندگي عادي خود را سپري کنيد. اينکه مي‌گوييم به زندگي عادي خود ادامه دهيد به اين معني نيست که اگر در ميان شما کساني باشند که به هيچ وجه از آزمون خود راضي نيستند و قطعاً مي‌دانند که نتيجه مورد نظر خود را به دست نخواهند آورد، دست روي دست گذاشته و کاري نکنند؛ بلکه آنها مي‌توانند از همين امروز و براي کسب يک نتيجه عالي و دلخواه، برنامه خوبي را ترسيم نمايند و با استفاده از تجربه شان در آزمون سراسري 1396، خود را براي آزمون سراسري 1397 آماده کنند و مطمين باشند که با تلاش و کوشش مي‌توانند به هر آنچه در نظر دارند، برسند.

منظور ما از طرح اين موضوع، آن است که به خود بقبولانيد کنکور تمام شد و ديگر زمان افسوس خوردن و سرزنش کردن خود يا ديگران و حتي فکر کردن به نتيجه آن نيز نيست؛ زيرا وقت و انرژي شما بيش از اين ارزش دارد که خود را براي آنچه که ديگر نمي‌توانيد کاري براي تغييرش انجام دهيد، شماتت يا سرزنش کنيد؛ در عوض به خود بگوييد که شما آنچه در توان داشته‌ايد، براي کسب نتيجه خوب انجام داده‌ايد و مهم نيز همين است که شما خود را در اين ورطه قرار داده‌ايد. وقتي اين گونه به موضوع نگاه کرده و در موردش قضاوت کنيد، مي‌بينيد که چقدر احساس آرامش مي‌کنيد. مي‌خواهيم در مورد «اريک مباني» با شما صحبت کنيم. به نظر ما، او و شما شرايطي شبيه به يکديگر داشته‌ايد.

اريک موسي مباني، شناگري از گينه بود که در المپيک سال ۲۰۰۰ شرکت کرد، ولي برنده نشد. او تا زمان شرکت در مسابقه، هيچ گاه يک استخر بزرگ نديده بود و در کشورش در استخر يک هتل که فقط ۲۰ متر طول داشت، تمرين مي‌کرد.

علاوه بر اين، اريک هيچ گاه در يک مسير ۱۰۰ متري، مسابقه شنا نداده بود. در حالي که دو شرکت کننده (از نيجريه و تاجيکستان) هر دو به علت شيرجه غلط در شروع مسابقه از دور اين مسابقات حذف شدند، اريک به کار خود ادامه داد. او، سرش را از آب بالا گرفته و به سختي پا مي‌زد و به شنا کردن ادامه مي‌داد. اريک، اولين طول استخر را با تقلا و تلاش فراوان طي کرد و هنگام پيمودن طول دوم استخر، نزديک بود که غرق شود؛ ولي او، آنچه در توان داشت، انجام داد و تسليم نشد. ۳۰ متر مانده به خط پايان، هفده هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه به تشويق او پرداختند و با هر پايي که مي‌زد، صداي تشويق تماشاگران بلندتر مي‌شد.
۱۰متر مانده به پايان کار، او مانند چوب پنبه‌اي، روي آب بالا و پايين مي‌رفت،اما جمعيت، ديوانه وار او را تشويق مي‌کردند، و سرانجام، هنگامي که موسي مباني به پايان مسير مسابقه رسيد، سقف استاديوم از شدت تشويق تماشاگران در حال کنده شدن بود!

اريک مسير مسابقه را در يک دقيقه و ۵۲ ثانيه طي کرده بود؛ يعني يک دقيقه ديرتر از رکورد سايرين، اما کسي به اين موضوع توجه نکرد؛ چون اريک آنچه در توان داشت، انجام داده بود. حتماً مي‌پرسيد چه شباهتي ميان شما و او وجود دارد.

اول اينکه وقتي ديگران بدانند که شما آنچه در توان داشته‌ايد، انجام داده‌ايد، بدون توجه به نتيجه، آن را از شما خواهند پذيرفت و حمايتتان خواهند کرد.

دوم به اين جمله توجه کنيد «… اريک هيچ گاه در يک مسير ۱۰۰ متري، مسابقه شنا نداده بود …» شايد شما نيز جزو داوطلباني هستيد که تا قبل از روز کنکور، در يک امتحان (تستي و  از همه دروس) در بازه زماني چهار ساعت شرکت نکرده بوده‌ايد.

به اريک موسي مباني توجه کنيد که تا آخرين لحظه، دست از تلاش برنداشت و مطميناً از خود راضي بود. او گرچه نتيجه دلخواهش را کسب نکرد، اما مي‌دانست که به خودش بدهکار نيست. شما هم چون اريک تا آخرين لحظه تلاش کرده‌ايد و به همين دليل، بايد خود را تحسين کنيد و بدون  فکر کردن به نتيجه، از روزهاي خود، بهترين استفاده را بکنيد. فراموش نکنيد که کنکور تمام شد و نگراني، استرس و اضطراب شما، فقط به نامناسب شدن اوضاعتان منجر مي شود. به خدا توکل کنيد و نتيجه کار خود را به او واگذار نماييد و مطمين باشيد که خداي بزرگ، که تمام هستي و کاينات مولود خواست و اراده اوست، براي شما بهترين‌ها را مقدر کرده است. با ايمان به اين تفکر و دانستن اين موضوع که کاينات و قانون جذب، تفکر شما را به حقيقت تبديل مي‌کنند، مثبت انديش باشيد و آينده خود را زيبا ببينيد و براي زيبا ساختن آن تلاش کنيد و نتيجه تلاشتان را به خدا واگذار کنيد.

ما انسان‌ها گرايش داريم که از ابتدا با نتيجه کارهايي که انجام مي‌دهيم، زندگي کنيم. ما معمولاً اثر و نتيجه تمام تجربياتي را که در زندگي به دست مي‌آوريم با خود به دوش مي‌کشيم، و به همين دليل، زماني که انرژي خود را صرف به دست آوردن نتيجه مي‌کنيم، قانون جذب هم براي ما همان چيزي را به ارمغان مي‌آورد که در ذهنمان مي‌گذشته است؛ درست مانند يک چرخه علت و معلولي حقيقي.

از سوي ديگر مي‌توان گفت که يک فرد موفق نيز شرايط مشابهي دارد. او با ديد مثبت به جامعه نگاه مي‌کند، از نعمت‌هايي که در زندگي دارد، بهره‌مند مي‌شود، با شور و اشتياق زياد به زندگي ادامه مي‌دهد و هر روز چنين تجربه‌هايي را در زندگي خود تکرار کرده و شادي و رضايت بيشتري را به زندگي خود دعوت مي‌کند.

 قانون جذب به ما مي‌گويد که در زندگي به همان چيزهايي مي‌رسيم که روي آنها تمرکز مي‌کنيم و به آنها انرژي مي‌دهيم. چه بخواهيم و چه نخواهيم، به هر چيزي که فکر کنيم همان چيز در زندگي برايمان متجلي خواهد شد؛ به عبارت ديگر، روي هر چيزي که تمرکز کنيم، آن را به زندگي‌مان فرا خوانده‌ايم. ممکن است آن چيزي که ما به زندگي خود فرا خوانده‌ايم، با تصويري که در ذهن خود داشتيم، تفاوت کند، اما ماهيت هر دو در نهايت يکي است.