آيا تنها موفقيت در ورود به دانشگاه کافي است؟
شما در آزمون ورودي دانشگاه پذيرفته شديد، اين خبر بسيار خوبي است و مي‌تواند آغازگر موفقيت‌هاي بعدي شما باشد، اما اگر تصور مي‌کنيد که دانش‌آموزان و افراد باهوش و زرنگ هيچ‌گاه در دانشگاه شکست نخواهند خورد، افسانه‌اى بيش نيست؛
دانش‌آموزان بسيارى بوده‌اند که با وجود نمرات و معدل خوب و بالا و عملکرد قوى در مدرسه، در دانشگاه موفق نبوده‌اند.
چرخۀ عدم موفقيت در دوران دانشگاه، ممکن است که مدام تکرار شود و اکثر مواقع همان فاکتورهايي که دفعه اول منجر به شکست شده، مى‌تواند موجب شکست‌هاى ثانويه يا حتى عدم موفقيت براى سومين بار و شکست‌هاى بعدى شود.
در واقع اگر به فردى که دچار مشکل شده به موقع و به روش درست کمک رسانى نشود، ممکن است هيچ‌گاه در دانشگاه نتواند موفق شود
.
ريشه و دليل اصلى شکست در دانشگاه معمولاً از دوران دبيرستان شروع مي‌شود. آماده شدن براى ورود به دانشگاه بسيار فراتر از درس خواندن و گذراندن کلاس‌هاى مختلف درسى براى ورود به آن است.
در دبيرستان تمام تمرکز دانش‌آموزان روى دريافت نمرات بالا و معدل خوب است. در اين طرز تفکر تمام تمرکز و انرژى فرد روى موفقيت در ورود به دانشگاه صرف مى‌شود. بسيارى از متخصصان در سطح دانشگاهى، اين مدل از تفکر را که تنها به موفقيت در ورود به دانشگاه خلاصه مى‌شود، منسوخ شده مى دانند. با تمرکز بيش از حد تنها روى ورود به دانشگاه، فاکتورهايى که ممکن است در آينده ايجاد مشکل کنند ناديده گرفته مي‌شود و براى برطرف کردن آنها اقدامى صورت نخواهد گرفت.
از سوي ديگر، هنگام بروز مشکلات، دانش‌آموزان و خانواده‌ها مدام توسط افرادى نصيحت مى‌شوند که اطلاعات کافى در زمينه مشکلات دانشجويان ندارند؛ به عبارت ديگر، نصيحت‌هاى آنها تنها در تيورى جواب مى‌دهد و در حقيقت، والدين هيچ‌گاه اطلاعاتى را که واقعاً نياز است در اختيارشان قرار داده شود، در زمانى که فرزندانشان هنوز در دبيرستان هستند، دريافت نمي‌کنند.
بیشتر بخوانید :
اين واقعيت که فارغ‌التحصيلى از دانشگاه به دليل نداشتن آگاهى و آمادگى لازم، براى بسيارى از افراد بسيار بيشتر از آن چه بايد طول مى‌کشد، و اين که بدون برنامه‌ريزى درست ممکن است حتى هيچ‌گاه فارغ‌التحصيل هم نشوند، هيچ‌گاه قبل از ورود به دانشگاه مطرح نمى‌شود.
به دليل طرز تفکر سنتى و اشتباهي که وجود دارد والدين تنها تلاش مى‌کنند تا فرزندانشان به دانشگاه وارد شوند به اميد آن که در دانشگاه نيز موفق شوند، ولى بسيارى از دانش‌آموزان بعد از ورود به دانشگاه هيچ برنامه يا استراتژى مشخصى نداشته و تنها مى‌توانند اميد داشته باشند که دچار مشکل نشوند.
تمام برنامه‌ريزى‌هايى که مى‌توانند مفيد واقع شوند بايد از همان دبيرستان و قبل از ورود به دانشگاه آغاز شود تا از مشکلات احتمالى و هزينه‌هاى اضافى بتوان اجتناب کرد
.
فاز بعدى زمانى است که عدم موفقيت فرد در واقع در دانشگاه شروع مى‌شود که مى‌تواند در هر مرحله‌اى رخ دهد.
موارد بسيارى از سال اولى‌ها در دانشگاه يا حتى بسيارى از دانشجوهاى سال آخرى که تنها يک ترم تا فارغ‌التحصيلي‌شان باقي مانده، حتى در بهترين دانشگاه‌ها هم با مشکلاتى مواجه شده‌اند.
مشکلات ممکن است با مرخصى تحصيلى يا حتى زمانى که دانشجو ديگر سر کلاس‌ها حاضر نمى‌شود، شروع شوند.
واکنش اوليه فرد گاهى حتى شامل تغيير و انتقال به دانشگاه يا رشته‌اي ديگراست و البته تنها تعداد کمى از اين افراد به دنبال کمک حرفه‌اى و تخصصى خواهند رفت.
در چنين مرحله‌اى بهتر است والدين وارد عمل شوند و به دنبال يک راه حل مؤثر براى کمک به فرد باشند؛ زيرا بسيارى از اين مشکلات به خودى خود حل نخواهند شد.
اگر مشکل برطرف نشود چرخه‌اى معيوب ايجاد خواهد شد که با اولين مشکل آغاز شده و سبب بروز بسيارى مشکلات ديگر مي‌شود.
در چنين شرايطى فرد به دليل نداشتن برنامه‌ريزى درست ممکن است تصميماتى بگيرد که نتايج مطلوبى نخواهد داشت؛ به عنوان مثال، يکى از اين تصميمات مى‌تواند تغيير رشته يا دانشگاه باشد، که اگر فرد به خوبى به عواقب آن فکر نکرده باشد، ممکن است تنها سبب سردرگمى بيشتر و صرف هزينه و انرژى مضاعف شود.
آن چه در اين فاز ناديده گرفته مي‌شود، تشخيص و تصحيح دليل اصلى عملکرد ضعيف فرد است؛
زيرا همين عملکرد ضعيف مى تواند فرد را در خطر شکست‌هاى بعدى قرار دهد. مهم است که در اين مرحله کارى صورت گيرد؛
زيرا شکست‌هاى ثانويه عواقبى سخت تر خواهند داشت و حتى ممکن است به اتمام زندگى تحصيلى فرد منجر شود. اگر چرخه براى مدت طولانى ادامه يابد، هم دانش‌آموز و هم والدين براى حل مشکل نااميد خواهند شد.
اگر براى برگشت دانش‌آموز برنامه‌ريزى درست و ساختارى و حمايت مناسب صورت نگيرد، ترک دانشگاه فقط براى يک ترم مى‌تواند منجر به ترک تحصيل براى هميشه شود.
در چنين مرحله‌اى که دانش‌آموز براى يک بار يا حتى دوبار دچار شکست شده، انجام کمکى مؤثر و ايجاد يک برنامه درست در جهت کمک‌رسانى به فرد براى بازگشت به تحصيل، حياتى است.
حتى اگر فرد در اين دوران از اطرافيان خود درخواست کمک نکند، احتمال اين که در آينده از تصميمات عجولانه و قضاوت نادرست خود پشيمان شود بسيار زياد است
.
رها کردن فرد به حال خود در چنين شرايطى که نياز به کمک دارد، معمولاً نتايج مطلوبى نخواهد داشت.
چه بسيار افرادى که مدت‌ها بعد از ترک تحصيل دوباره به دانشگاه بازگشته و آرزو کرده‌اند که در همان دوران و زمانى که جوان‌تر بودند تحصيلات دانشگاهى خود را به اتمام مى‌رساندند
.
بايد بدانيم که تحصيل در دانشگاه تنها به تلاش براى گرفتن نمرات بالا محدود نمى‌شود. دانش‌آموزان بايد قبل از ورود به دانشگاه، خود را از هر جهت آماده کنند. براى دانش‌آموزان نه تنها آمادگى آکادميک مهم است، بلکه آمادگى ذهنى و رواني براى ورود به دانشگاه نيز از اهميت بالايى برخوردار است.
برنامه‌ريزى درست قبل از بروز مشکل در جهت کاهش استرس و مقابله با مشکلات احتمالى کمک بزرگى خواهد کرد که هم به معناى برنامه‌ريزى و مديريت زمان براى مديريت حجم بالاى درسى و هم به معناى آماده شدن براى چگونگى روبرو شدن با مشکلات احتمالى است که تا قبل از ورود به دانشگاه وجود نداشته است
.
موفقيت در دانشگاه نيازمند مديريت درست زمان، مديريت پروژه‌هاى درسى، تطبيق با محيط جديد، يا حتى شهر جديد و شرايط زندگى متفاوت و پرورش مهارت‌هاى اجتماعى است که شامل ارتباط برقرار کردن با دانشجويان ديگر، استادان و انجام کارهاى گروهى است، که خود نيازمند توانايى بالا در حل بسيارى از مشکلات در روابط اجتماعى جديد است.
در نهايت آن چه بايد به آن توجه شود، اين نکته مهم است که هدف خود را نبايد تنها به ورود به دانشگاه محدود کنيد.
اگر هدف شما براى ورود به دانشگاه، پايان رساندن آن با موفقيت يا به عنوان مثال ارتقاء وجهه اجتماعى خود يا افزايش درآمدتان در آينده و يا رسيدن به هر موفقيتى است که به دنبال آن هستيد، پس داشتن آمادگى و برنامه‌ريزى درست و حل مشکلاتى که در راه رسيدن به اين هدف در طول دوران تحصيل در دانشگاه ايجاد مى‌شوند مهم و حياتى است.
